مسکن قوی برای ترک اعتیاد

مسکن قوی برای ترک اعتیاد

مقدمه

درمان ترک اعتیاد شامل رواندرمانی، مصرف دارو و… می باشد. همه این روش های مذکور، می بایست توسط متخصصین این حوزه انجام شود؛ زیرا مصرف داروهای مسکن بدون تجویز پزشک و به صورت خودسرانه می تواند، عوارضی به اندازه مصرف مواد مخدر را به همراه داشته و وابستگی ایجاد نماید.

نوع داروی ترک اعتیاد بسته به وضعیت فرد و نوع ماده مخدر مصرف شده متفاوت می باشد و گاهی لازم است که پزشک از مسکن قوی برای ترک اعتیاد استفاده کند که جای هیچگونه نگرانی وجود ندارد؛ چرا که پزشک وضعیت و علائم بیمار را تحت کنترل قرار می دهد. در ادامه قصد داریم تا به بررسی دارودرمانی در ترک اعتیاد و معرفی انواع داروها بپردازیم.

انواع مسکن قوی برای ترک اعتیاد

همانطور که در بندهای پیشین اشاره کردیم، دارودرمانی در بسیاری از مواقع برای ترک اعتیاد استفاده می شود. پزشک متخصص با در نظر گرفتن شرایط افراد از جمله سن، جنسیت، نوع ماده مصرفی، وضعیت جسمانی و… انواع مختلفی از دارو را تجویز می نماید.

بسیاری از افراد تصور می کنند که استفاده از مسکن قوی برای ترک اعتیاد در خانه برای درمان کفایت می کند. این درحالی است که اگر از مسکن قوی برای ترک اعتیاد بدون مشورت با پزشک متخصص استفاده شود، عواقب خطرناکی در انتظار فرد دارای اعتیاد خواهد بود.

در قسمت زیر برخی از انواع داروهای ترک اعتیاد را متناسب با نوع ماده مخدر مصرفی برمی شماریم. تیم ما ادامه مطالب را صرفا با هدف افزایش اطلاعات شما ذکر می کند؛ لذا نباید بدون نظر تخصصی پزشک از داروهای نام برده استفاده شود.

1. الکل: آکامپروسات، نالتروکسان، دی سولفیرام، باکلوفن، گاباپنتین، بنزودیازپین ها و…
2. نیکوتین (سیگار): بوپروپیون، وارنیکلین، اسپری بینی نیکوتین و…
3. مواد افیونی: ضدتشنج ها و ضدافسردگی ها و…

اصول استفاده از داروی مسکن قوی برای ترک اعتیاد

در این قسمت قصد داریم، توضیح مختصری من باب مدیریت مصرف دارو ارائه نماییم. در تجویز و استفاده از داروها استراتژی های مهمی وجود دارند که تنها پزشک متخصص به آن ها واقف می باشد. نخست آن که دارو می بایست بر اساس میزان توانایی که در تسکین درد دارد، انتخاب گردد. برای این کار پزشک وضعیت بیمار و میزان دردی که دارد را مورد ارزیابی قرار می دهد. در صورتی که این امر توسط یک فرد غیرمتخصص انجام شود، ارزیابی به درستی صورت نمی گیرد.

البته این امکان نیز وجود دارد که تعریف و سنجش درد از نگاه پزشک و بیمار متفاوت باشد. به این صورت که معمولا پزشکان، میزان درد را کمتر از بیماران تعریف می کنند. در چنین شرایطی چنانچه دارو قادر به تخفیف علائم نباشد، دوز آن را افزایش می دهند.

تلاش در جهت استفاده از داروهای اعتیاد آور با دوز پایین گاهی در شروع درمان بی نتیجه است و بایستی مسکن قوی برای ترک اعتیاد استفاده شود. در غیر این صورت بیمار وادار به خوددرمانی و تحمل درد می شود که این امر، امکان عود را افزایش می دهد. رفع درد با رویکرد گام به گام تائید شده توسط سازمان بهداشت جهانی صورت می گیرد. در این روش پزشک موظف است تا بر اساس میزان درد داروی مناسب را تجویز کند.

• درد خفیف: استامینوفن و…
• درد متوسط: هیدروکودون، کدئین و…
• درد شدید: مورفین، متادون و…

اصل دوم در تجویز دارو، زمان مصرف دارو می باشد. عمل تسکین درد می بایست در تمام ساعات شبانه روز اتفاق بیفتد که این امر مشروط بر حضور پزشک و تعیین دوز دارو توسط وی می باشد. پزشکان اغلب جهت تسکین دائمی درد از روش تجویز داروی PRN استفاده می کنند.

در این روش، دارو به محض آغاز درد مورد استفاده قرار می گیرد. شایان ذکر است که در هر مرتبه از دارودرمانی، از داروهایی با اثر طولانی استفاده می شود و عموما از تجویز داروهایی با تاثیر کوتاه مدت مانند مپریدین که سرخوشی بیش از حد ایجاد می کند، اجتناب می گردد؛ مگر در مواقعی که درد به صورت ناگهانی و بسیار شدید باشد.

عوارض استفاده از داروی مسکن قوی برای ترک اعتیاد بدون تجویز پزشک

در طول نگارش مقاله بارها متذکر گشتیم که استفاده خودسرانه از مسکن قوی برای ترک اعتیاد می نواند سلامت فرد را بیش از پیش تهدید نماید. موارد زیر نمونه های از شایع ترین عوارض استفاده از داروی مسکن برای ترک اعتیاد بدون مشورت با پزشک می باشند.

• اختلال در اشتها
• کاهش یا افزایش ناگهانی وزن
• رنگ پریدی پوست و چشم
• استفراغ و حالت تهوع
• ایجاد بثورات پوستی
• تشنج
• اختلال در خواب
• اختلال در سیستم گردش خون، گوارش و تنفس
• اختلال در عملکرد دفع
• اعتیاد به دارو و حتی مصرف مجدد مواد افیونی
• واکنش آلرژیک

معرفی تعدادی از داروهای مسکن قوی برای ترک اعتیاد

مصرف داروهای ضددرد برای کاهش علائم و درد ناشی از ترک مصرف با تجویز پزشک استفاده می شود و دوز آن ها با برنامه ریزی دقیق پزشک به تدریج تغییر می کند. به گونه ای که بدن فرد تدریجا سم زدایی شده و وابستگی به مواد از بین می رود. داروهای رایج در درمان به شرح زیر هستند.

متادون؛ متادون یک ماده اعتیاد آور و مسکن قوی برای درمان سندروم ترک اعتیاد است. این دارو در موارد شدید اعتیاد، تحت نظر پزشک استفاده می شود. گفتنی است که سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از متادون را فقط در صورتی مجاز می داند که بیمار در مراکز تخصصی بستری شده باشد.

نالوکسان؛ به طور معمول برای ترک هروئین از این دارو استفاده می شود. این مسکن قوی برای ترک اعتیاد قادر است در مدت کوتاهی اثرات استفاده از مواد مخدر را کاهش دهد. این دارو به صورت تزریق در بینی کاربرد فراوانی دارد.

ترامادول؛ ترامادول در ترک مورفین و… کاربرد دارد ولی اگر به تنهایی تجویز شود، تاثیرگذاری چندانی نخواهد داشت.

سوباکسون؛ این دارو ترکیبی از دو داروی نالکوسان و بوپرنورفین می باشد که با برنامه ریزی خاصی مورد تجویز قرار می گیرد. مصرف همزمان مواد مخدر و الکل با این دارو، عواقب خطرناکی را به همراه می آورد.

دی سولفیرام؛ این دارو برای ترک الکل مورد استفاده قرار می گیرد و استفاده خودسرانه آن با مسمومیت های شدید همراه است.

لوومتادیل استات؛ لوومتادیل استات نیز مسکن قوی برای ترک اعتیاد می باشد و در درمان سندروم ترک اعتیاد مفید است اما مصرف آن برای برخی از افراد دارای بیماری کلیه و کبد منع می گردد.

ترک مواد مخدر در کمپ ترک اعتیاد

سخن آخر

هدف تیم ما از تألیف مقاله حاضر، ارائه اطلاعاتی در رابطه با نحوه دارودرمانی ترک اعتیاد بود. نکته حائز اهمیت در درمان سندروم ترک اعتیاد کمک گرفتن از افراد متخصص و عدم استفاده از دارو به صورت خودسرانه می باشد. درغیر این صورت عواقب غیرقابل جبرانی برای فرد ایجاد می شود.

منبع