ترک اعتیاد هروئین
ترک اعتیاد هروئین :هروئین یک ماده مخدر است که مردم برای اثرات سرخوشی از آن استفاده می کنند. با این حال، می تواند منجر به اعتیاد شود و عوارض جانبی شدید و علائم ترک ایجاد کند. درمان اعتیاد به هروئین شامل دارو درمانی و رفتار درمانی است.
هروئین نوعی مخدراست. بر خلاف برخی از انواع دیگر مواد افیونی، هیچ کاربرد پزشکی رسمی ندارد. در عوض، مردم از آن برای اهداف تفریحی، مانند رسیدن به حالت سرخوشی، خوددرمانی درد، یا برای اهداف دیگر استفاده می کنند.
افرادی که از هروئین استفاده می کنند اختیار مصرف آن را از دست می دهند و این بدان معنی است که آنها برای دستیابی به اثرات مورد نظر به دوزهای بیشتر یا مکرر نیاز دارند. هروئین می تواند عوارض جانبی ناخواسته ای ایجاد کرده و یا حتی می تواند منجر به اوردوز و مرگ شود.
دراین مقاله اثرات هروئین، نحوه مصرف آن، علائم اعتیاد و خطرات و راه حل های ترک اعتیاد آن را بررسی می‌کنیم
هروئین چیست؟
هروئین نوعی تریاک است که برای استفاده تفریحی از مواد مخدر ساخته شده و می تواند منجر به اعتیاد شود و با چندین عارضه جانبی بالقوه و شدید همراه است.
هروئین از مورفین به دست می آید که به طور طبیعی در گیاهان مختلف خشخاش یافت می شود و در بسیاری از کشورها از جمله مکزیک، کلمبیا و آسیای جنوب شرقی و جنوب غربی کشت و رشد می کند.
تقریبا بالای یک میلیون نفر در آمریکا از هروئین استفاده می کنند
آمار اعتیاد به هروئین در ایران
معاون پیشگیری و درمان اعتیاد مرکز توسعه پیشگیری سازمان بهزیستی کشور درباره مصرف مواد مخدر سنتی و صنعتی در کشور اظهار کرد: بر اساس بررسی‌ها و مشاهدات انجام شده، در سال 95 به لحاظ نوع ماده مصرف، تریاک 53.2 درصد از مواد مصرفی را در کشور تشکیل می‌داده و بعد از آن شیشه و کریستال 8.1 درصد، هروئین 7.1 درصد، شیره تریاک و حشیش 6.5 درصد، بیشترین موادی بودند که مصرف شده است.
وی با اشاره به بیشترین آمار مواد مصرفی معتادان گفت: براساس گزارشی که از میزان مراجعه معتادان به مراکز درمانی بهزیستی در سال 1401 تهیه شده است، ترکیب “هروئین و شیشه”، هروئین به صورت مجزا و شیشه به تنهایی بیشترین آمار مواد مصرفی توسط معتادان اعلام شده است.
مواد افیونی چیست؟
طبقه بندی های مختلف مواد افیونی
طبقه بندی های مختلفی از مواد افیونی وجود دارد. برخی از مواد افیونی بدون نسخه در دسترس هستند، در حالی که برخی فقط با نسخه در دسترس هستند. اپیوئیدهایی که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) آنها را برای استفاده پزشکی تایید نکرده است، داشتن یا مصرف آنها غیرقانونی است.
در بخش‌های بعدی با جزئیات بیشتری به طبقه‌بندی‌های مختلف مواد افیونی می‌پردازیم.
نسخه
پزشک ممکن است برای تسکین درد، به فرد اوپیوئید تجویز کند.
اپیوئیدهای تجویزی نیز می توانند باعث ایجاد احساس سرخوشی و آرامش شوند. این مهم است که فرد توصیه های پزشک را هنگام مصرف مواد افیونی دنبال کند.
برنامه دوم
اداره مبارزه با مواد مخدر (DEA) داروها را به پنج دسته مختلف یا جدول طبقه بندی می کند. طبقه بندی برنامه ای که یک دارو در آن قرار می گیرد به موارد زیر بستگی دارد:
به عنوان دارو استفاده کنند
احتمال سوء استفاده
احتمال ایجاد وابستگی
هرچه عدد برنامه کمتر باشد، دارو خطرناک تر است.
انواع مختلفی از مواد افیونی وجود دارد که ایالات متحده آنها را به عنوان داروهای برنامه دوم طبقه بندی می کند. داروهای جدول II پتانسیل بالایی برای سوء استفاده دارند. بعلاوه، داروهای جدول II پتانسیل ایجاد وابستگی شدید روانی یا فیزیکی را دارند.
بسیاری از اپیوئیدهای تجویزی به عنوان داروهای جدول II طبقه بندی می شوند. اگر پزشک برای شخصی یک شبه مخدر برنامه دوم تجویز کند، مهم است که در هنگام مصرف از توصیه های پزشک پیروی کند.
یک فرد هرگز نباید داروهای تجویز شده خود را با دیگران به اشتراک بگذارد. این نه تنها خلاف قانون است، بلکه می تواند بسیار خطرناک نیز باشد.
اثرات هروئین چیست؟
هروئین با اتصال به گیرنده های اپیوئیدی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) که از مغز و نخاع تشکیل شده است، مانند سایر مواد افیونی عمل می کند. هروئین معمولا بر گیرنده های مسئول احساس درد و لذت و همچنین گیرنده هایی که بر ضربان قلب، تنفس و خواب تأثیر می گذارند، تأثیر می گذارد.
در نتیجه، هروئین می تواند باعث چیزی شود که مردم آن را عجله یا حالت سرخوشی توصیف کرده و می تواند اثرات کوتاه مدت و بلند مدت داشته باشد.
اثرات کوتاه مدت
- اثرات کوتاه مدت می تواند شامل موارد زیر باشد:
- گرگرفتگی گرم پوست
- خارش شدید
- دهان خشک
- احساس سنگینی در بازوها و پاها
- تهوع و استفراغ
- برگشت بین حالت های نیمه خودآگاه و خودآگاه
- عملکرد ذهنی مبهم
اثرات بلند مدت
اثرات طولانی مدت استفاده منظم می تواند شامل موارد زیر باشد:
یبوست و گرفتگی معده
بیخوابی
آبسه های پوستی (بافت متورم پر از چرک) برای افرادی که هروئین تزریق می کنند
عفونت دیواره و دریچه های قلب (اندوکاردیت) برای افرادی که هروئین تزریق می کنند
رگ های فرو ریخته برای افرادی که هروئین تزریق می کنند
بافت آسیب دیده داخل بینی – برای افرادی که آن را بو می کنند یا خرناس می کنند
عوارض ریوی، از جمله ذات الریه
بیماری کبد و کلیه
اختلال عملکرد جنسی در مردان
اختلالات سلامت روان مانند افسردگی و اختلال شخصیت ضد اجتماعی
سیکل های قاعدگی نامنظم
هروئین چگونه مصرف می شود؟
فرد می تواند از طریق روش های مختلف از هروئین استفاده کند که عبارتند از:
تزریق کردن
خرخر کردن یا خرناس کشیدن
سیگار کشیدن
علاوه بر این، برخی از افراد ممکن است بصورت ترکیبی از آن استفاده کنند که شامل مخلوط کردن هروئین با کراک برای تأثیر قوی تر است.
افراد همچنین ممکن است هروئین را با مواد دیگری ترکیب کنند، مانند:
شاهدانه
PCP یا گرد و غبار فرشته
مت آمفتامین
فنتانیل
آیا مردم می توانند به هروئین اعتیاد پیدا کنند؟
استفاده نادرست از هروئین می تواند منجر به اعتیاد شود. این بدان معنی است که آنها برای ایجاد اثرات مورد نظر به دوزهای بالاتر و بیشتر از آن نیاز دارند.
افرادی که از مواد افیونی مانند هروئین سوء استفاده می کنند ممکن است دارای یک اختلال مصرف مواد افیونی (OUD) باشند.
متخصصان مراقبت های بهداشتی همچنین ممکن است به استفاده نادرست از هروئین به عنوان یک اختلال مصرف مواد (SUD) اشاره کنند. این معیارها مشابه OUD است
تشخیص اعتیاد به هروئین
تشخیص اعتیاد به هروئین می‌تواند به دو روش انجام شود: روش ارزیابی روانشناختی و روش تشخیصی فیزیکی.
در روش ارزیابی روانشناختی، در ابتدا به بیمار سوالاتی پرسیده می‌شود تا نحوه مصرف و تجربیات او را در مورد مصرف هروئین بیابیم. سپس از ابزارهایی مانند پرسشنامه‌های ارزیابی، مصاحبه‌های روانشناختی و نیز مشاهده رفتارهای بیمار در محیط کلینیکی استفاده می‌شود تا نشانه‌های اعتیاد به هروئین را تشخیص داد.
در روش تشخیصی فیزیکی، از آزمایش‌های خون و ادرار برای تشخیص مصرف هروئین استفاده می‌شود. همچنین، بررسی علائم فیزیکی و علائم جسمی مانند تغییرات در وزن، ترشحات بینی و چشم، تغییرات در ضربان قلب و فشار خون و نیز نشانه‌های خشونت و ترس از قطع مصرف اعتیادی می‌تواند به تشخیص اعتیاد به هروئین کمک کند.
در هر صورت، تشخیص اعتیاد به هروئین باید توسط پزشک متخصص در حوزه اعتیاد و ترک اعتیاد تأیید شود.
علائم اعتیاد به هروئین
علائم اعتیاد به هروئین ممکن است بین افراد مختلف متفاوت باشد، اما در کل علائم زیر می‌تواند برای شناسایی اعتیاد به هروئین مفید باشد:
1. تغییر در رفتار و روحیه: افراد معمولاً با تغییر در رفتار خود، مانند افزایش تعداد خطاهای زندگی، افزایش اضطراب و ترس، افزایش خشونت و تنش، افزایش خودکشی و غیره، به نشانه های اعتیاد به هروئین دچار می شوند.
2. تغییر در شیوه زندگی: افراد می توانند به دلیل اعتیاد به هروئین تغییراتی در شیوه زندگی خود ایجاد کنند، مانند کاهش علاقه به کار و مشاغل، کاهش توانایی در انجام وظایف روزمره، کاهش توجه به بهداشت و بهداشت شخصی، تغییر در روال خواب و بیداری و غیره.
3. تغییر در شکل ظاهری: افرادی که به هروئین اعتیاد دارند، ممکن است تغییراتی در شکل ظاهری خود نشان دهند، مانند کاهش وزن، تغییر در رنگ پوست، تغییر در ترشحات بینی و چشم، تغییر در ساختار دندان ها و غیره.
4. علائم جسمی: افراد ممکن است با علائم جسمی ناشی از مصرف هروئین مواجه شوند، مانند درد شدید، سردرد، تهوع و استفراغ، عرق سرد، افزایش ضربان قلب، تنگی نفس، کاهش شهوت جنسی و غیره.
5. جستجوی هروئین: اینکه فرد به دنبال هروئین باشد و برای تأمین نیاز خود به مصرف هروئین، به دنبال مکان‌هایی برای خریداری هروئین باشد، نیز نشانه هایی از اعتیاد به هروئین است.
در هر صورت، برای تأیید اعتیاد به هروئین و تعیین درجه و شدت آن، باید توسط پزشک متخصص در حوزه اعتیاد و ترک اعتیاد تشخیص داده شود.
علائم ترک
ترک از هروئین (Heroin withdrawal) ممکن است با توجه به شدت و مدت مصرف هروئین و میزان اعتیاد، برای هر فرد متفاوت باشد. اما در کل، علائم ترک از هروئین عبارتند از:
1. اضطراب و تحریک: این علائم معمولاً در ابتدای ترک از هروئین ظاهر می‌شوند و می‌توانند باعث تحریک و اضطراب شدید در بیمار شوند.
2. تعریق و لرز: تعریق و لرز بدن ممکن است در اثر ترک از هروئین ایجاد شود و ممکن است شدت آن با توجه به شدت اعتیاد متفاوت باشد.
3. درد عضلانی و استخوانی: درد شدید عضلانی و استخوانی نیز از علائم ترک از هروئین است که می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد.
4. اختلال در خواب: ترک از هروئین ممکن است باعث اختلال در خواب و بیداری شود و بیمار ممکن است با خواب در دستگاه‌های عمومی مانند اتوبوس‌ها و قطارها مواجه شود.
5. افزایش ترشحات بینی و چشم: ترک از هروئین ممکن است باعث افزایش ترشحات بینی و چشم شود که ممکن است باعث تحریک آنها شود.
6. تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ نیز از علائم شایع ترک از هروئین است که باعث ایجاد ناراحتی در بیمار می‌شود.
7. افزایش ضربان قلب و فشار خون: ترک از هروئین ممکن است باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون شود که ممکن است باعث ایجاد اضطراب و تنش شود.
در صورت بروز هر یک از این علائم، بهتر است به یک پزشک متخصص در حوزه اعتیاد و ترک اعتیاد مراجعه کنید. درمان ترک از هروئین نیازمند مراجعه به مراکز ترک اعتیاد و درمان است که به وسیله پزشکان متخصص در این حوزه انجام می‌شود.
درمان اعتیاد به هروئین
درمان اعتیاد به هروئین ممکن است شامل چندین رویکرد باشد و بهتر است به صورت یکجا و تحت نظارت پزشکان متخصص در حوزه اعتیاد و ترک اعتیاد انجام شود. برخی از روش های درمان اعتیاد به هروئین عبارتند از:
1. درمان با مواد شیمیایی: درمان با مواد شیمیایی، مانند متادون (Methadone) و بوپرنورفین (Buprenorphine)، یکی از روش های مورد استفاده در درمان اعتیاد به هروئین است. این داروها به بیمار کمک می‌کنند که از هروئین دوری کنند و علائم ترک را کاهش دهند.
2. درمان با نالوکسون (Naloxone): نالوکسون یک داروی معکوس کننده اثر هروئین است که به بیمار کمک می‌کند تا اثرات هروئین را از بین ببرد. این دارو برای درمان توده‌های هروئین خورده و برای پیشگیری از اوردوز هروئین نیز استفاده می‌شود.
3. درمان رفتاری: درمان رفتاری می‌تواند به کاهش اعتیاد به هروئین کمک کند. این روش شامل مشاوره، تحلیل رفتار، تغییر رفتار، تلاش برای تقویت مهارت‌های اجتماعی و غیره است.
4. درمان گروهی: درمان گروهی می‌تواند به بیمار کمک کند تا با دیگرانی که مشکل مشابهی دارند، ارتباط برقرار کند و از آنان پشتیبانی بگیرد. این روش شامل جلسات گروهی، مشاوره گروهی و نظارت گروهی است.
به طور کلی، درمان اعتیاد به هروئین باید تحت نظارت پزشکان و متخصصان مربوطه صورت گیرد. درمان موفقیت آمیز نیازمند تلاش فردی و پشتیبانی از خانواده و دوستان نزدیک نیز است.
