عوارض جانبی باکلوفن و موارد استفاده در درمان اعتیاد

باکلوفن که با نام‌های تجاری Kemstro و Lioresal نیز شناخته می‌شود، یک داروی شل‌کننده عضلانی است که برای تسکین اسپاسم عضلانی، عمدتاً در درمان مولتیپل اسکلروزیس یا بیماری‌های نخاعی استفاده می‌شود.

طبق گفته کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده، این دارو اسپاسم سیستم اسکلتی عضلانی را تسکین می دهد، درد را تسکین می دهد و حرکت عضلات را بهبود می بخشد.

باکلوفن در ابتدا به عنوان دارویی برای درمان صرع درست شد. این دارو تنها در درمان تشنج بسیار موفق بود، اما به طور گسترده ای برای کاهش اسپاستیک ناشی از انواع بیماری ها استفاده شد. در سال 2009، یک متخصص قلب به نام Olivier Ameisen خاطراتی را منتشر کرد که در آن جزئیات بهبودی خود از اعتیاد به الکل با استفاده از باکلوفن را شرح داد و این منجر به تحقیقات بعدی در مورد اثربخشی این دارو به عنوان درمانی برای اعتیاد شد. در حالی که استفاده از باکلوفن در درمان اعتیاد هنوز به صورت تجربی در نظر گرفته می‌شود، اما در این زمینه شهرت پیدا می‌کند و به آزمایش‌های بالینی برای بررسی احتمالی استفاده از آن ادامه می‌دهند.

در دهه گذشته، باکلوفن به طور فزاینده ای در درمان اعتیاد به مواد مخدر و الکل استفاده شده است. در این استفاده، باکلوفن برای کاهش علائم ترک عمل می کند. تجویز باکلوفن برای درمان اعتیاد هنوز هم به عنوان یک استفاده «خارج از موضوع» از دارو یا استفاده خارج از آنچه توسط FDA تأیید شده است، در نظر گرفته می شود، اما طبق مطالعه منتشر شده توسط پایگاه داده کاکرین، این استفاده در آزمایشات بالینی موفقیت آمیز بوده است. بررسی سیستماتیک

عوارض جانبی، دوز و تداخلات باکلوفن

عوارض جانبی باکلوفن

کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده، عوارض جانبی باکلوفن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خواب آلودگی
سرگیجه
ضعف عضلانی
گیجی
ناراحتی معده

بخوانید روش مدیریت رفتاری در ترک اعتیاد

عوارض جانبی شدیدتر این دارو شامل مشکل در تنفس و تشنج است. در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی باید فوراً به پزشک مراجعه نمایید. عوارض جانبی عموماً کم و عمدتاً در اولین شروع درمان با این دارو رخ می دهد.

بعضی از افراد ممکن است بیشتر در معرض عوارض جانبی باشند، از جمله افراد مسن، و کسانی که نارسایی کلیوی دارند. افراد مبتلا به گالاکتوز، زخم معده فعال و پورفیری نباید این دارو را مصرف کنند. علاوه بر این، باکلوفن باید با احتیاط برای افراد زیر تجویز شود: افراد مبتلا به اختلالات شدید روانپزشکی، افراد مبتلا به اختلالات تشنج و کسانی که قبلاً تحت درمان داروهای ضد فشار خون قرار می‌گیرند، افرادی که از هیپرتونی اسفنکتر رنج می‌برند، افراد مبتلا به بیماری کبدی یا دیابت. دوزهای بالای اولیه باکلوفن، بدون کاهش مقدار، می تواند عوارض جانبی شدیدتر را ایجاد کند. حداکثر دوز توصیه شده روزانه این دارو 100 میلی گرم است مگر اینکه نظارت دقیق پزشکی انجام شود. دوزهای کم و مکرر معمولاً به جای دوزهای بزرگتر تجویز می شوند. ممکن است چند روز طول بکشد تا باکلوفن برای اولین بار اثر کند. باکلوفن ممکن است با سایر داروها و مواد از جمله الکل، داروهای بیهوشی، ضد افسردگی ، ضد فشار خون، دوپامینرژیک ها، لیتیوم، ممانتین و NSAIDs تداخل داشته باشد. از مصرف باکلوفن در دوران بارداری، به ویژه در سه ماه اول بارداری، باید اجتناب شود، زیرا دارو از سد جفت عبور می کند. مقادیر بسیار کمی باکلوفن می تواند از طریق شیر مادر به نوزادان منتقل شود، اما مقادیر بسیار کم است – به اندازه ای کم که معمولاً هیچ گونه عوارض نامطلوبی برای نوزاد ندارد.

بخوانید ترک اعتیاد ویکودین -بخش 2

علائم ترک باکلوفن و قطع ناگهانی می تواند منجر به علائم زیر شود:

اضطراب و گیجی
روان پریشی
تشنج

برای جلوگیری از این علائم ، دوز باکلوفن باید به تدریج در طی یک دوره 2-1 هفته ای کاهش یابد.

جدول زمانی باکلوفن

باکلوفن به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود و حداکثر غلظت آن در جریان خون حدود 1-3 ساعت پس از مصرف خوراکی دارو رخ می دهد. اثر پذیری باکلوفن در پلاسما 3-4 ساعت و ماندگاری آن سه سال از تاریخ تولید است. قرص های خوراکی این دارو همچنین حاوی لاکتوز، نشاسته ذرت پیش ژلاتینه، نشاسته ذرت، استئارات منیزیم و آب است.

استفاده از باکلوفن در درمان اعتیاد

اعتیاد مشکلی است که افراد را از هر گروهی درگیر می کند. مؤسسه ملی (NIDA) افزایش 2.5 برابری مرگ‌های ناشی مصرف بیش از حد مواد از سال‌های 2001 تا 2013 گزارش می‌دهد و مرگ‌های ناشی از مصرف بیش از حد داروهای مسکن‌های مخدر افزایش حتی بزرگ‌تری را داشته است. اداره خدمات بهداشت روانی و مصرف مواد (SAMHSA) در سال 2009 گزارش داد که 23.5 میلیون نفر برای اعتیاد به الکل یا مواد مخدر نیاز به درمان دارند. در مواجهه با این شیوع روزافزون اعتیاد، حوزه پزشکی به طور فزاینده‌ای شروع به بررسی احتمالات بهبودی اعتیاد با کمک دارو کرده است. به گفته SAMHSA، در حال حاضر داروهای مختلفی از جمله بوپرنورفین، متادون و نالترکسون برای این منظور استفاده می شود. علاوه بر این داروها، داروهای دیگری مانند باکلوفن اغلب به روشی خارج از موضوع برای کمک به درمان اعتیاد استفاده می شود.

بخوانید جدیدترین روش ترک اعتیاد

باکلوفن ممکن است با تغییر فرآیندهای شیمیایی عامل اعتیاد به الکل و مواد مخدر را درمان کند.

بر اساس یک مقاله تحقیقاتی در Frontiers in Psychiatry، ترکیب شیمیایی این دارو ممکن است شبیه اسید گاما آمینوبوتیریک (GABA) باشد که اثر آرام بخشی بر خلق و خو دارد. این اثر آرام بخش منجر به افزایش سطح دوپامین می شود و در نتیجه میل به مواد اعتیاد آور را کاهش می دهد. باکلوفن توسط اکثر افراد به خوبی تحمل می شود. از آنجایی که این دارو در درمان اعتیاد به الکل و مواد مخدر از طریق آزمایش‌های بالینی مورد ارزیابی قرار گرفته و نویدبخش بوده است، استفاده خارج از حیطه باکلوفن در بهبودی اعتیاد، همچنان به شهرت خود ادامه می‌دهد. آزمایشات بالینی اضافی برای ارزیابی اثربخشی دارو برای این منظور قبل از تأیید FDA برای درمان اعتیاد به مواد مورد نیاز است، اگرچه تجویز دارو برای استفاده خارج از برچسب مجاز است. اداره خدمات بهداشت روانی و سوء مصرف مواد (SAMHSA) بیان می‌کند که در حال حاضر استفاده از باکلوفن را در محیط‌های بالینی بیماران توصیه نمی شود، زیرا داده‌های کافی وجود ندارد که اثربخشی دارو را برای درمان اعتیاد نشان دهد. در حالی که موفقیت هایی در این زمینه نشان داده شده است.

تجزیه و تحلیل مطالعات اخیر در مورد بررسی اثربخشی باکلوفن برای درمان اعتیاد، منتشر شده توسط پایگاه داده سیستماتیک کاکرین، نشان داد که باکلوفن موفقیت محدودی در درمان سندرم ترک الکل از خود نشان می دهد که در برابر با موفقیت با سایر داروها مانند دیازپام است. کارآزمایی‌های بالینی منتشر شده در BMC Psychiatry نتایج امیدوارکننده‌ای را در استفاده از باکلوفن برای درمان نگهدارنده وابستگی به مواد افیونی نشان می دهد.

عوارض جانبی باکلوفن و موارد استفاده در درمان اعتیاد